Een hartedief met een handleiding

Als je hem ziet, lijkt het oude Egypte met zijn farao's niet veraf. Zijn voorouders werden als koningen behandeld. Het Italiaanse windhondje verwacht vandaag niet anders van zijn baasjes. Eens je hem in je leven toelaat, zal alles rond hem draaien. De mate van aandacht dat jij een hem moet geven - en dat is héél wat - is recht evenredig aan de aandacht die jij van hem krijgt. Het italiaantje lijkt een frêle hondje en moet af en toe tegen zichzelf beschermd worden. Door zijn speelsheid en drukdoenerij zet hij het huis op stelten en geniet ondertussen van de belangstelling die hem te beurt valt.

Het is een hondje met een handleiding en dus zeker niet geschikt voor eenieder!

In Duitsland is hij bekend onder de naam "Italianisches Windspiel" ofwel Spel van de wind. Een erg romantische naam, al zeggen we het zelf. Misschien heb je ook al gehoord van de "piccolo lévriero italiano", want dat is zijn naam in het Italiaans. In onze streek hoor je af en toe al eens praten over de Italian Greyhound of de IG. Qua uiterlijk is de kleine Windspiel een fijne hond. Op het fragiele af zelfs. Maar schijn bedriegt soms. Alhoewel zijn lichaamsbouw het niet doet vermoeden, kan dit hondje wel tegen een stootje. Niet al te hard natuurlijk! Daarom is dit een ras dat ook niet geschikt is voor kleine kinderen. Het ene italiaantje is al wat steviger gebouwd dan de andere. Hoe kleiner, hoe fragieler natuurlijk. Door zijn houding - je ziet ze vaak in het straatbeeld verschijnen met de staart tussen de poten - en lichaam dat vaak heel erg lijkt te trillen, zou je al snel kunnen denken dat hij enkel lijkt thuis te horen in een draagtas onder de arm. Hier zou je je al snel in kunnen vergissen, want het italiaantje is een erg zelfbewuste hond. En dat trillen? Dat komt door zijn zenuwachtigheid en nieuwsgierige aard, dat zich uit in een soort van onophoudelijk trillen. Door zijn handige formaat bescherm je hem gemakkelijk tegen onstuimige honden met veel kracht, die niet weten dat hun speelkameraadje sneller iets kan breken dan zijzelf. En je kan hem tegelijkertijd beschermen tegen zichzelf, want ook hij heeft vaak niet door dat hij soms beperkt is door zijn fysiek.

ZIJN WIL IS WET

Eén van de meest typerende eigenschappen die je bij haast alle windhonden terugvindt, is het feit dat ze een eigen willetje hebben. Bij de Italiaanse windhond is dat niet anders. Wil je een slaafse hond, dan ben je bij hem niet aan het juiste adres. Wat je veel hoort bij eigenaars is dat een italiaantje geen baas heeft, want hij is de baas. En hij zal het niet nalaten je dit duidelijk te maken, op zijn manier. Hij weet heel goed wat hij wil en hoe hij het kan krijgen. Als eigenaar moet je bereid zijn om veel toe te geven, wan het italiaantje is het niet anders gewend. Zijn grote en lieve ogen zijn dan ook een uiterste handige troef in dit gegeven. Want zeg nu zelf, kan je hem iets weigeren als hij je zo ontzettend lief blijft aankijken? Een italiaantje verstaat de kunst van zijn baasje rond zijn pootjes te winden maar al te goed. Dit resulteert in een verwend italiaantje, die de baas wordt in huis. Je moet als (toekomstig) eigenaar opletten dat je dus niet té veel toegeeft, en af en toe voet bij stuk houden en onthouden dat nee echt nee betekent.

EEN HOND OF POES

Zijn nieuwsgierige aard zorgt ervoor dat hij overal in huis wel een plekje weet zijn waar hij alles kan overzien. De zetelleuning is één van zijn favoriete plekjes, want voor hem geldt: hoe hoger, hoe liever. In dat opzicht kan je het italiaantje wel vergelijken met een kat. Omdat hij af en toe tegen zichzelf beschermd moet worden, mag je hem niet de kans geven om zich te bezeren. Het zou het eerste italiaantje niet zijn die een duikvlucht neemt en met een gebroken pootje bij de dierenarts belandt. Net als katten vertoeven ze graag in het zonnetje.

Leg een dekentje op een zonnige plaats, maar let erg goed op dat hij niet verbrand of oververhit raakt. Zo graag hij in het zonnetje ligt, zo'n hekel heeft hij aan nattigheid. Je zal je meest overtuigende argumenten moeten bovenhalen om hem buiten te krijgen als het regent, en zelfs dan nog valt het vaak in dovenmansoren. Hierdoor kan er dus mogelijk eens een ongelukje in huis gebeuren, zelfs bij de zindelijke italiaantjes. Zindelijkheid mag je trouwens niet op één-twee-drie verwachten van hem. De italiaanse windhond is namelijk één van de rassen die het moeilijkst zindelijk te maken is. Zindelijkheidstraining in een bench is dan ook uit den boze, want ze zijn niet vies van hun eigen vuil. Aangezien ze lekker eigenwijs zijn, gaan ze hun behoefte niet buiten doen als ze dit niet willen. Wanneer je een italiaantje in huis haalt moet je weten dat alleen heel veel aandacht, aanmoediging en doorzettingsvermogen garant kunnen staan voor goede resultaten.

LEVEN IN HUIS

Over het karakter van de italiaantje valt wel wat de vertellen. We hadden al vastgesteld dat hij eigenwijs is, een stevige wil heeft en uitzonderlijk nieuwsgierig kan zijn. Gaat graag op onderzoek uit, wat geeft dat hij je door het hele huis volgt, steeds benieuwd naar wat je gaat doen. Met een italiaantje in huis is steeds opletten, want wanneer hij weer eens met het spelletje "zoek je schaduw begint", bestaat de kans dat je per ongeluk eens op hem trapt. Zijn nieuwsgierigheid gaat ook van gepaard met een zeker vorm van bezitterigheid tegen over zijn baasje. Jij bent van hem - zeker niet omgekeerd - en daarom moet hij ook op elk ogenblik van de dag weten wat je aan het uitspoken bent. Hij vraagt vaak aandacht, soms op de meest onmogelijke ogenblikken, en als het je niet meteen past om hem even op de schoot te nemen of een aai over zijn bol te geven, zal hij wel een manier vinden om je aandacht op te eisen. Een laat je niet omverlopen door dit lieflijk en soms wel duivels hondje. Hij weet hoe hij zijn zin moet krijgen en draait voor bijna niets zijn pootje om. Het mag raar klinken, maar het is een kleine manipulator, waar je soms heel moeilijk nee tegen kan zeggen. Maar hij is natuurlijk ook uitzonderlijk lief, ze zijn trouw - want ze zien je graag - en hun onvoorspelbare karakter zorgt voor leven in de brouwerij. Ze hechten zich heel erg aan hun gezin, waarbij het tonen van hun affectie een dagelijks gebeuren is.

LIEFDEVOLLE OPVOEDING

Bij het opvoeden van een italiaantje zijn er een aantal gouden regels die je steeds in je achterhoofd moet houden. Aangezien hij erg speels en ondeugend is, heb je soms wat meer tijd nodig om hem iets aan te leren. Je mag zeker niet de slaafse gehoorzaamheid van hem verwachten. Wees consequent, maar corrigeer hem met een zachte hand. Streng zijn is uit den boze, want dan kan je het vertrouwen dat je italiaantje in je heeft, al snel beschaamd raken. Beloningen en positieve bekrachtigingen zijn dan ook de opvoedingsmethode bij uitstek. Benader hem op een liefdevolle manier en je zal veel van hem gedaan krijgen. Onthoudt wel dat hij nog steeds een eigen willetje heeft en dat je hem dus niets mag opdringen want dan krijg je het averechtse effect. De zindelijkheidstrainingen hebben we al aangehaald, aangezien deze wat langer kan duren. Indien je blijft volhouden en hem op de juiste manier benadert, dan zullen de gewenste resultaten wel opduiken. Begrip, liefde en volharding zijn sleutelbegrippen in de opvoeding van een Italiaanse windhond.

SOCIALE DIERTJES

Als je een hoop italiaantjes samen ziet, valt er één ding onmiddellijk op. Het zijn groepswezentjes, sociale diertjes. Niet enkel met hun eigen rasgenoten, maar ook met soortgenoten en andere dieren. Blijkbaar zijn Italiaanse windhondjes en poezen een uitstekende combinatie, oa. omdat ze op sommige vlakken wel wat van elkaar weg hebben. Samen relaxen in het zonnetje, is iets wat beide graag doen, ook met elkaar. Maar langs de andere kant ook weer niet, omdat ze alles na doen wat een poes doet en zo ongelukken kunnen gebeuren, wanneer hij net als de kat probeert om op tafels, stoelen of kasten te springen. Als je ziet hoe ze vreemde mensen begroeten, zou je hoegenaamd niet denken dat het windhondjes zijn. Op dat vlak lijken ze hoegenaamd niet op hun neefjes. Een bezoeker wordt uitgebreid én enthousiast begroet, besnuffeld en uiteindelijk - als alles meezit - goedgekeurd. Overal kleine lichaampjes die zich helemaal rondom je wringen, hier en daar twee voorpootjes in de lucht. Maar toch word je wel eens een iets schuchterder exemplaar gewaar, die wat meer aanmoediging nodig heeft om dag te zeggen. Wat wel opvalt in het groepsgebeuren bij italiaantjes, is dat teefjes veel baziger zijn dan reutjes. In een groep waar reutjes en teefjes bij elkaar leven, zal er één teefje zijn da sowieso de baas is over de groep. Reutjes hebben over het algemeen een hoger knuffelgehalte dan teefjes, mar dit is niet altijd zo. Elk individu, of het nu een reutjes of een teefje is, kan verschillen van het algemene beeld.

DRUK, DRUK, DRUK

Het ene italiaantje heeft al wat meer beweging nodig dan de andere. Over het algemeen gaan we ervan uit dat het een ras is dat redelijk wat lichaamsbeweging nodig heeft. Vergeet niet dat het windhonden zijn natuurlijk. Wat niet wil zeggen dat een italiaantje binnenshuis voortdurend onrustig is. Dit kan al eens voorvallen, want hij is soms erg druk, maar in principe kan een italiaantje gemakkelijk op een appartement gehouden worden. Op voorwaarde dat hij voldoende de kans krijgt om zich uit te leven en er dagelijks iemand bij hem aanwezig is. Hij kan op sommige ogenblikken erg actief uit de hoek komen, en onvermoeibaar lijken, terwijl hij op andere momenten kan genieten vaneen luilekkerdag. Buitenhuis kan het italiaantje moeilijk losgelaten worden, aangezien zijn jachtinstinct altijd aanwezig is. Luisteren is ook zijn sterktste kant niet, dus een lange leiband of een afgebakende losloopweide zijn een must als je zelf geen tuin hebt (maar opgepast met grote of wilde honden die in de losloopweide voorkomen). De meeste italiaanse windhonden zijn ook absoluut gek op speelgoed. Pluchen beertjes zijn hun favorieten en kunnen hen dan ook een hele poos zoet houden.

FRÊLE, MAAR TOCH NIET

We moeten ook even stilstaan bij het bijzondere uiterlijk van het italiaantje. Wanneer je hem voor het eerst aanraakt, doe je dat met de nodige voorzichtigheid, want hij voelt erg frêle aan. Maar hij is meer hond dan hij op het eerste zicht lijkt. Onder zijn dunne huid en korte en fijne beharing, schuilen wel wat spieren. Wat maakt dat hij een plezier is om naar te kijken. Met zijn uiterste elegante tred, trekt hij ieders aandacht wanneer hij voorbijtrippelt. Zijn gestalte maken het handig om hem mee te nemen - wat hij ook nooit erg zal vinden, aangezien hij niets liever wil dan bij jou zijn. De italiaanse windhond is éénkleurig: van zwart, leigrijs (blauw) tot isabelkleurig en crème (bijna wit). Een beetje wit op de borst en voeten is toegestaan.

GEZONDHEID

Dit erg oude ras heeft door de jaren heen te kampen gehad met ernstige fokproblemen waardoor een heleboel ziektes en afwijkingen bij hen zijn vastgesteld. Indien je een italiaantje haalt bij een goede fokker waarbij beide ouderdieren getest zijn op genetische aandoeningen, heb je een goede kans op een gezond italiaantje. Doe je dit niet, dan kunnen er dus wel wat kwalen in de lucht hangen. De tanden van het italiaantje zijn een verhaal apart en een gezondheidsprobleem waar dit ras mee te kampen heeft. De meeste italiaantjes zullen reeds op relatief jongen leeftijd te kampen hebben met tandvleesproblemen, indien hun tanden niet de juiste verzorging krijgen.

TANDEN POETSEN!

De oorzaak van dit gezondheidsprobleem ligt in een combinatie van verschillende factoren. Zoals de meeste dwergrassen, hebben italiaantjes relatief grote tanden vergeleken met de grootte van hun kop. Dit kan ertoe leiden dat de tanden op elkaar beginnen te drukken omdat er te weinig plaats is in de mond. Daarnaast hebben ze erg strakke lippen die voedsel vastklemmen tegen het tandvlees. Een droge mond is ook iets waar dit ras last van heeft, en dat zorgt ervoor dat het reinigen van het tandvlees door speeksel erg verminderd. Het is niet ongewoon dat italiaantjes tegen de leeftijd van één of drie jaar hun voorste tanden verliezen door tandvliesziektes. Daarom is het van uiterste belang dat je tijdig begint met preventieve tandverzorging zodra de permanente tanden zijn doorgekomen. Tanden poetsen moet wekelijks, en zelfs bij voorkeur dagelijks, gebeuren. Ga zeker op jaarlijkse controle naar de dierenarts, zodat die het tandvlees van je italiaantje in de gaten en in goede conditie houden.

ALS EEN VOGEL

Tussen hun vier en 1,5 jaar kunnen breuken een vrij vaak voorkomend probleem zijn. Eigenaars , moeten zich bewust zijn dat Italiaanse windhondpuppy’s onbevreesd door he leven gaan, ze halen de strafste stoten uit en sommige geloven zelfs dat er kunnen vliegen. Het is dus belangrijk om je huis puppy-proof te maken, en ervoor te zorgen dat hij zich zo min mogelijk kan bezeren. De mogelijke lanceerplatforms haal je ook best weg, GLADDE VLOEREN zijn ook niet echt aan te raden. Hypothyroidisme of een lage schildklierfunctie wordt ook regelmatig geconstateerd bij de italiaantjes. De symptomen zijn uiteenlopend, van gewichtsverlies of gewichtstoename tot haarverlies. Typisch aan de Italiaanse windhondjes is het vergrijzingsgen. Dit gen zorgt ervoor dat ze snel grijzer worden, wat zelfs al kan beginnen als ze maar één jaar oud zijn. Vooral rond de ogen, snuit en billen steken de grijze haartjes sneller de kop op. En hoe donkerder je italiaantje, hoe sneller de vergrijzing kan beginnen.

De vroege vergrijzing kan echt gepaard gaan met verlies van haar en zelfs kaalheid. Het haarverlies begint meestal op het midden van de rug en verspreidt zich vanaf daar tot over een groot deel van het lichaam.

GEVOELIG

De anaalklieren zijn eveneens een gevoelige zaak. Deze kunnen af en toe verstopt raken, waardoor ze uitgedrukt moeten worden. Ga hiervoor langs bij je dierenarts, en als je het zelf kan doen, vergeet dan zeker je neus niet dicht te houden … In dezelfde buurt kan er nog een probleem optreden, maar dan uitsluitend bij reutjes. Niet-ingedaalde testikels zijn immers vrij vaak te vinden bij jonge Italiaanse reutjes. Honden met niet-ingedaalde testikels lopen een groter risico op teelbalkanker en zouden op jonge leeftijd reeds gecastreerd moeten worden. Progressieve retinale atrofie (PRA) is een oogafwijking waar de cellen in de ogen die de beelden registreren, beginnen af te sterven. De honden worden geboren met een normaal zicht, maar op de leeftijd van drie of vier jaar worden ze nachtblind. Het verlies van zicht is een progressieve aandoening, die uiteindelijk leidt tot volledige blindheid. Helaas bestaat hiervoor nog geen behandeling. Goede fokkers laten de ogen van hun ouderdieren testen en zoeken dekkreuen die eveneens hiervoor getest zijn. Dit wordt getest door een jaarlijks ECVO-onderzoek bij de gecertifieerde oogspecialiste of/en met DNA-onderzoek bij het genetisch laboratorium in USA – DAViS (éénmalig). Als laatste halen we patella luxatie of slippende knie aan. Deze aandoening wordt vaak teruggevonden bij de dwergrassen en het italiaantje vormt hierop jammer genoeg geen uitzondering. Dit kan genetisch bepaalt zijn of door een trauma veroorzaakt zijn. Wil je het meeste kans maken op een gezond italiaantje, dan kunnen we er niet genoeg op hameren dat het van uiterste belang is dat je te rade gaat bij een goede fokker. Deze laten hun ouderdieren hierop testen vanaf 1 jaar en soms nog eens wanneer ze 3 jaar zijn bij een orthopedische specialist. Goede fokkers laten eveneens het hart testen van hun ouderdieren. Dit is noodzakelijk wanneer ze deelnemen voor ren- en coursingswedstrijden. Ze laten deze ook inkijken door de nieuwe puppy eigenaars.

DE GEZELSCHAPSHOND

Een Italiaans windhondje is een hond apart. Eigenaars moeten sterk in hun schoenen staan, maar ook niet te sterk. Toegeven is een woord dat in je woordenboek moet staan. Doe je dit niet, dan zal je relatie met je italiaantje niet de kant opgaan die je zou willen. Hij heeft in theorie geen baas nodig, want hij is zijn eigen baas. Iets wat eigen is aan de windhond in het algemeen, en bij het italiaantje is dat dus niet anders.

Aan de andere kant is er natuurlijk ook heel wat positiefs aan dit fijne en grappige kameraadje. Hij wil steeds bij je zijn. Hij is druk, heeft veel energie en is daarom uitstekend geschikt voor sportievere mensen, die hem wat uurtjes per dag kunnen laten lopen (ook in de tuin). Omdat ze steeds aandacht nodig hebben, zijn ze niet verlegen om er gewoon naar te vragen. Ze houden van mensen rond hen en zijn op dat vlak dan ook gezelschapshonden bij uitstek. Een italiaantje hoort dus niet thuis bij mensen die vaak weg zijn (tenzij ze hem overal meenemen). Wees je er dan ook van bewust dat eens je een italiaantje hebt, je nooit zonder schaduw zal vallen …

Input van WOEF, door Dorothée Henno + aanvullingen van de fokker zelf